جنبش سبز آزادیخواهانه مردم با وجود کشتار وسرکوب وحشیانه آن و به رغم فراز و نشیب های اجتناب نا پذیرش کماکان براه دشوار و پر افتخار خود ادامه میدهد. نارضایتی گسترده 30 ساله مردم از رژیم که تا قبل از انتخابات، کمتر مجال بروز یافته بود و همیشه راههای مقابله با اجحافات و ستم گریهای رژیم را بروی خود بسته می دید، این بار با محمل شرکت در انتخابات به مثابه تنها امکان موجود برای ایجاد تغیرات سیاسی ــ اجتماعی در کشور و با شعار "نه" به احمدی نژاد استارت خورد . معترضین به رژیم حول این خواسته متشکل شدند و آن چنان جنبش مردمی و گسترده ای براه انداختند که در 30 ساله اخیر بی سابقه بوده است . لیاقت ها و شایستگی های مردم و جوانان کشوربرای یک زندگی شایسته تر ، که در این 30 سال سرکوب شده بود، به سرعت فوران کرد و تمام محاسبات رژیم و حتی رهبران اصلاح طلب معترض به نتیجه انتخابات را بهم زد. رژیم مثل گذشته راه سرکوب عریان را برگزید ؛ اما اصلاح طالبان که با ایستادگی یکپارچه مردم و جوانان در اعتراض به نتیجه انتخابات ( که اتفاقا" خواسته آنان نیز بود ) مواجه شدند قوت قلب یافته و خود را با حرکت و مطالبات مردم وفق دادند . این جنبش علیرغم برخی دوگانگی بین خواست ها و مطالبات مردم و رهبران اصلاح طلب آن تاکنون براه خود ادامه داده است . شخصا " معتقدم قیام مردم ایران مانند هر پدیده طبیعی و اجتماعی در مسیر رشد و اعتلای خود در هر مرحله دست به انتخاب های اصلح میزند و عناصر ناهمگون با خود در هر سطح از جنبش را دفع خواهد کرد ونهایتا" برهبری ذیصلاح و شایسته خود دست خواهد یافت. یعنی این که نمی توان و نباید بطور مکانیکی و با هو و جنجال و القا ، برای آن رهبری تراشید. همچنین معتقدم دخالت های خارجی در این روند، پروسه بروز ماهیت عناصر ناصالح در درون جنبش مردم را به تأخیر می اندازد و کار مردم و جنبش اجتماعی را در مسیر دست یابی به پیروزیهای بعدی دچار مشکل می سازد.